6 urte – eSano

Zoritxarrez, ezpain-arteka palatinoaren kirurgian ondorioak egon daitezke.
Batzuetan arinak izaten dira, hala nola orbain nabarmentxoago bat edo arazorik ematen ez duen fistula txiki bat; eta, beste batzuetan larriagoak izan daitezke.
Gure ustez, hiru dira uneko ondorio garrantzitsuak:
- Ezpainetako dismorfia handia: emaitza estetiko txarra da.
- Gutxiegitasun belofaringeoa.
- Ahosabaiko fistula.

Gorputz-eskema garatzen da 6 urte inguru izatean; beraz, une horretan sudurrean ukitu bat egitea positiboa izan daiteke, ehun sendoagoak dituelako eta oraindik trauma psikologikorik garatu ez duelako.
Gutxiegitasun belofaringeoa ebaluatzeko, hizkera garatua eta pazientearen laguntza behar da.
Fistula operatzen da ihes-klinika ematen duenean, bai janaria bai airea, ahotsa aldatuz. Aukera badago, ahotsaren ebaluazio ona izan arte itxaroten da zuzentzeko.

Fase honetan ezin da errinoplastia osoa egin, hezur-euskarria behar du-eta.
Ehun bigunen gaineko teknikak plantea daitezke, muskulu-lerrokadura hobetzen dutenak.

Estetika hobetzea, baina ez da lortzen fisuraren estigma guztiak ezabatzea.

Haurrak eskatzen duenean, horregatik, 6 urte baino ez baditu ere, oso garrantzitsua da bere iritzia entzutea.

Oro har, ona. Egingo den berrikuspenaren arabera, modu anbulatorioan har daiteke alta, egun berean, edo 24-48 ordura.
Sudurrari eragiten badio, gertatu ohi denez, etengabe eraman beharreko sudurreko konformagailuak jarriko ditugu 4 hilabetez.
Garrantzitsua da 15 egunetan traumatismorik ez izatea.

Ahosabai biguna faringearen atzealdearekin kontaktatzeko ezintasuna.

Sudur-erresonantzia alteratu bat, ahots gangosa gisa ezagutzen dena.
Ez du atzerapenik eragiten hizketan edo hizkuntzan. Halakorik badago, beste arrazoi batengatik da.

Ohiko prozedura da miaketa hirukoitza egitea.
- Behaketa: ahosabaia zuzenean nola igotzen den ikusita eta sudur-ihesa ispiluarekin bistaratuta.
- Entzumenekoa: eskatutako hitz eta esaldiak. Txikiak direnean, oso baliagarriak dira zuek grabatutako audioak.
- Nasometria: ahotsa sudurreko eta ahoko mikrofono batekin grabatzea eta ordenagailuaren bidez aztertzea.
Horretarako, haurraren laguntza behar dugu, eta, beraz, zaila da bost urte bete aurretik lortzea.
Ahotsa aldatuta egonez gero, nasofibroskopia bat egiten da: kamera bat sartzen da sudurretik, ahosabai bigunaren itxiera baloratzeko. Teknika hau apur bat desatsegina izan daiteke, baina itxiera aztertzeko eta errefortzu-ariketak planteatzeko aukera ematen digu.

Lehenik eta behin, baztertu egin behar da itxiera-akatsa erabilera okerragatik edo ikasitako akatsengatik den. Horretarako, denbora batez logopedarengana jotzen da, eta emaitzak hurrengo kontsultetan ebaluatuko dira.
Logopediarekin hobera egiten ez badu, ebakuntza egitea baloratu beharko da.

Aurkikuntzen arabera, bi ikuspegi daude:

Repalatoplastia: ahosabaia ixteko gai ez dela uste badugu, muskulatura gaizki txertatuta dagoelako. Kirurgia horretan muskulatura hori posizio hobean jartzen da.
Faringoplastia: faringeko ehunaren bidez faringeko zuloa txikitzen da. Egokia da ahosabaiko muskulatura ondo prestatuta dagoen kasuetarako edo aurreko teknikaren erreskate gisa erabiltzeko.

Errepalatoplastiaren kasuan, ahosabaiaren antzekoa da, pazientea bi egunez egon ohi da ospitaleratuta eta min gutxi izaten du.
Faringoplastiak mingarriagoak izan ohi dira, eta baliteke ospitaleratze luzeagoa behar izatea.
Bi kasuetan hitz gutxi egitea komeni da, gutxienez bi astez, eta eta dieta biguna egitea; saihestu oihu egitea, eta logopedia 6 astez etetea komeni da.