Gaur egun, mamografia da bularreko minbizia diagnostikatzeko proba lehenetsia. Mamografiaren helburua da bularreko minbizia etapa goiztiarrenean detektatzea, sintomak garatu aurretik, gaixotasuna orduan tratatzen baita errazen.

Susmo erradiologikoren bat dagoenean, batzuetan, beste irudi-proba batzuk egin behar izaten dira diagnostikoa osatzeko; esate baterako, bularraren ekografia edo erresonantzia magnetikoa. Irudi-probek susmo erradiologikoko diagnostiko bat ematen badigute, susmo hori berresteko, biopsia bat hartu, eta haren azterketa histologikoa egin behar izaten da.

Oro har, erradiologiako profesionala arduratzen da biopsia hartzeaz, berariazko orratz baten bidez. Orratza bideratzeko, erradiografia, ekografia edo irudi bidezko diagnostikoko beste proba batean oinarritzen da. Xedea da eremu susmagarriko ehun-lagin bat hartzea, gero, anatomia patologikoko langile medikoek azter dezaten. Askotan, markagailu metaliko txiki bat uzten da bularreko toki horretan, etorkizuneko proba diagnostikoetan edo terapeutikoetan eremu hori errazago identifikatu ahal izateko.

Oro har, bularreko minbizia gaixotasunaren hasierako estadioan diagnostikatzen denean, ez da beharrezkoa izaten proba osagarriak eskatzea beste organo batzuk aztertzeko, hala nola ordenagailu bidezko tomografia (ordenagailu bidezko tomografia axiala edo OTA ere deitzen zaio) edo hezur-gammagrafiak.

Alabaina, minbizia etapa aurreratuagoan egon daitekeen zantzuak baldin badaude, horrelako probak egiten dira, azterketa osatzeko eta beste organo batzuk (birikak, gibela edo hezurrak) ukituta daudela baztertzeko.

Bularreko minbizi mota

Bularreko zenbait minbizi mota daude; zure erreferentziazko medikuak/ginekologoak zure diagnostikoaren berri emango dizu. Hauek dira bularreko minbizi mota batzuk:

Termino horrek bularreko hodiaren barruan gertatzen den ugaltze zelular gaiztoari egiten dio erreferentzia, haren pareta pasatu gabe, hau da, inguratzen duen ehuna inbaditu edo infiltratu gabe. Horrek, hain zuzen, bereizten du kartzinoma infiltratzailetik.

Honelakoa izan daiteke:

  • Kartzinoma duktala in situ edo kartzinoma intraduktala. Kasu honetan, tumore-zelulak bularreko duktuen barruan hazten dira, baina ez dute haietatik irteteko gaitasunik. Lesio aurre-gaiztotzat har daiteke.
  • Lobulila-kartzinoma in situ. Zelulen hazkundea lobulu baten barruan gertatzen da. Gaur egun, lesio hori markatzaile hutsa da, bularreko minbizi inbaditzailea garatzeko arrisku handiena duten emakumeak identifikatzen dituena.

Carcinoma in situ

Termino hori erabiltzen dugu hodiaren edo gingiltxoaren muga natural anatomikoa gainditzen duen zelula-ugalketa gaiztoari erreferentzia egitean, inguruko ehuna inbadituz. Tumore hauek bularreko minbiziaren kasuen % 90 dira. Hauek dira bularreko minbizi inbaditzaile ohikoenak:

  • Kartzinoma duktalak: hodi galaktoforoak dituzten zeluletan sortzen dira (esnea titibururantz daramaten hodiak). Mota ohikoena da, bularreko minbizi infiltratzaileen % 80 baita.
  • Kartzinoma lobulillarrak: bularreko gingiltxoetako zeluletan sortzen dira, esnea sortzen den lekuetan. Bere intzidentzia askoz txikiagoa da, % 10ekoa.

Carcinoma invasivo o infiltrante

Bularreko minbizi inflamatorioa oso gutxitan gertatzen den bularreko minbizi-mota bat da, eta bereizten duena da tumore-zelulek bularreko larruazaleko linfatikoak blokeatzen dituztela, eta, ondorioz, larruazalaren itxura gorria eta handitua izaten dela.

Gutxitan gertatzen den gaixotasuna da, eta bularreko minbizi guztien % 1etik 5era hartzen du. Askotan, bularreko infekzio batekin nahas daiteke, ez du bularreko nodulu bat eragiten, eta mamografietan oharkabean pasa daiteke; beraz, zailagoa da diagnostikatzea.

Bularreko hanturazko minbizi guztiak IIIB etapa gisa hasten dira, larruazalean eragiten baitute. Kasu gehienetan, kimioterapiarekin hasten da tratamendua, eta, ondoren, kirurgiarekin (masktomia + besapeko linfadenektomia). Kasu horietan, kontraindikatuta dago berehalako bularraren berreraikuntza.

Kirurgiaren ondorengo tratamendu lokala erradioterapiarekin osatzen da. Hormona bidezko eta/edo HER2 proteina jomuga duten medikamentuen bidezko tratamendua izango da, tumore-zelulek hormona-hartzaileak adierazten dituzten ala ez kontuan hartuta.

Carcinoma inflamatorio de mama

Bularreko minbizi metastasikoaz hitz egiteak gorputzeko beste atal batzuetara hedatu den tumore batez hitz egitea esan nahi du, oro har: birikak, gibela, hezurrak eta garuna. Sintomak aldatu egiten dira, eragindako organoaren arabera.

Bularreko minbizia duten emakumeen %5 inguruk metastasia du diagnostikoa egiteko unean. Beste batzuek, aldiz, bularreko minbizia gaixotasuna garaiz diagnostikatu eta tratatu ondoren, berragertuz gero garatzen dute.

Tratamenduaren helburu nagusia pazientearen bizi-kalitatea mantentzea edo hobetzea da. Gaur egungo tratamenduekin, bularreko minbizi metastasikoa kontrolpean eduki daiteke urteetan zehar.

Tumore-zelulak gorputzaren beste atal batzuetara barreiatu direnez, terapia sistemikoa da tratamenduaren oinarria. Terapia sistemikoaren aukerak metastasirik gabeko minbizi inbaditzailearenaren berdinak dira (hormonoterapia, kimioterapia eta HER2ren aurkako terapia), bai eta bevacizumab edo eerolimusa bezalako agente biologikoak ere.

Terapia sistemikoa aukeratzea hainbat faktoreren araberakoa izango da: tumore-karga, hormona-hartzaileen egoera, HER2-ren egoera, erantzun bat lortzeko premia eta aurreko tratamenduak eta horien eraginkortasuna.

Hormonoterapia da aukerako tratamendua hormonei erantzuten dien bularreko minbizi metastasikoa duten pazienteentzat (ER+ eta/edo PR+). Aukeratu beharreko farmako-mota menopausia-egoeraren eta aurretik emandako hormonoterapiaren araberakoa izango da.

Kasu batzuetan, batez ere metastasi bakarra duten pazienteen kasuan, kirurgia erabil daiteke. Erradioterapia ere erabiltzen da hezurretako eta garuneko metastasiak tratatzeko.

Masailezurreko kartzinoma

Bularreko muineko kartzinoma bularreko minbizi guztien %3-5 da. Horrela deitzen zaio bere itxura bizkarrezur-muinaren edo -erraboilaren antzekoa delako. Ohikoa da 45-55 urte bitarteko emakumeengan. Oro har, pixkanaka hazten den tumorea da, eta ez da gongoil linfatikoetara barreiatzen. Oro har, tratamendua kartzinoma duktal infiltratzailearen berdina izaten da.

Kartzinoma tubularra

Bularreko minbizi-kasu guztien %1-2 inguru dira. Tutu-formako zelulak dituzten tumoreak dira, maila txikikoak. Tumore txikiak izan ohi dira, gongoilei eragiten ez dietenak. Batez besteko adina 45 eta 65-70 urte artekoa izan da. Oro har, tratamendua kartzinoma duktal infiltratzailearen berdina izaten da.

Kartzinoma Muzinosoa

Bularreko minbizi-kasu guztien %2-3 inguru dira. Zelula anomaloak dira, muki-metaketetan “flotatzen” dutenak (mukia). 60 urte edo gehiago duten eta menopausia pasatu duten emakumeei eragiten die.

Bularreko beste minbizi mota batzuk baino gongoil linfatikoetara hedatzeko joera txikiagoa duen tumorea da hau. Oro har, tratamendua kartzinoma duktal infiltratzailearen berdina izaten da.

Bularretako edo titiburuetako Paget-en gaixotasuna

Bularreko minbizi mota ezohikoa da, bularreko larruazala eragiten duena. Oro har, in situ kartzinoma duktalarekin (DCIS) edo kartzinoma duktal infiltratzailearekin lotuta dago.

Klinikoki, titiburuaren ekzemaren (larruazal oso lehorra) oso antzekoa izan daiteke. Halaber, Titiburutik odola edo likido horia atera daiteke. Batzuetan, titiburua laua edo alderantzikatua ikusten da. Erremina edo azkura ere eragin dezake.

Oro har, ekzema bat bezala tratatzen da; ez badu hobera egiten, Paget-en gaixotasuna izan daitekeela pentsatu behar da, eta titiburuaren biopsia bat egiten da, hura baztertzeko.

Tratamenduak areola-titiburuaren aldea erauztea dakar, bular-ehun gehiagorekin edo gutxiagorekin (mastektomia edo kirurgia kontserbatzailea), dagoen lesioaren arabera. Kirurgia kontserbatzailearen kasuan, ondoren, erradioterapia eman beharko da.

Pronostikoa lesioaren araberakoa izango da. Lesiorik ezean, pronostikoa bikaina izango da.

Her 2-positibo azpimotako Bularreko minbizia izateak?

HER2 (giza epidermisaren hazkuntza faktorearen 2. hartzailea) bularreko minbiziaren garapenean eragin dezakeen gene bat da. HER2 geneak HER2 proteinak sortzen ditu. HER2 proteinak bularretako zeluletan hartzaileak dira, eta bularretako zelula osasuntsu bat hazteko, banatzeko eta berez osatzeko duen modua kontrolatzen laguntzen dute.

Bularreko minbiziaren kasuen % 25ean, HER2 geneak ez du behar bezala funtzionatzen eta bere buruaren kopia asko egiten ditu (HER2 genearen anplifikazioa esaten zaio horri), eta, horren ondorioz, bularreko zelulak hazi egiten dira eta kontrolik gabe banatzen dira.

Tumore mota horiek azkarrago hazteko joera dute, eta zabaltzeko eta berriro sortzeko probabilitatea handiagoa da, HER2 bularreko minbizi-kasu negatiboekin alderatuta.

Hala ere, gaur egun, HER2 hartzaile positiboen bularreko minbiziaren kasuetarako farmako espezifikoak daude, hala nola Herprun (izen generikoa: Trastuzumab).

Bularreko minbizi hirukoitz negatiboa izateak?

Bularreko minbiziaren kasuen % 10-20 inguru dira (10etik bat baino gehiago). Egindako analisien arabera, tumore horietan zelula kantzerigenoak negatiboak dira estrogeno-hartzaileentzat (ER-), progesterona-hartzaileentzat (PR-) eta HER2rentzat (HER2-). Hiru emaitza negatiboek adierazten dute minbizia hirukoitz negatiboa dela.

Horrek esan nahi du estrogeno eta progesterona hormonek ez dutela bizkortzen tumorearen hazkundea, eta HER2 hartzaile gehiegi egoteak ere ez.

Beraz, bular hirukoitz negatiboko minbiziak ez dio erantzuten hormonoterapiari (adibidez, tamoxifenoa edo aromatasaren inhibitzaileak), ezta HER2 hartzaileei zuzendutako terapiei ere, adibidez Hertserni (izen generikoa: Trastuzumab).

Tumore horiek erasokorragoak eta tratatzen zailagoak izan daitezke. gehienetan, kimioterapia-tratamendua behar izaten dute, baita gaixotasunaren hasierako faseetan ere.